Η πρώτη στρατηγική αντιμετώπισης είναι ο έλεγχος των παραγόντων κινδύνου.
Στη συνέχεια, θα χρειαστεί να λαμβάνετε τον καλύτερο συνδυασμό φαρμάκων ώστε να προληφθεί η περαιτέρω δημιουργία πλάκας και θα πρέπει να λάβει χώρα προσπάθεια σταθεροποίησης της πλάκας που έχει ήδη δημιουργηθεί. Αυτό χαρακτηρίζεται ως η βέλτιστη φαρμακευτική θεραπεία.
Τα φάρμακα τα οποία μπορεί να σας χορηγηθούν είναι τα ακόλουθα:
Φαρμακευτική αγωγή.
Ασπιρίνη.
Αραιώνει το αίμα. Ορισμένα συστατικά του αίματος τείνουν να προσκολλώνται στην αθηρωματική πλάκα. Αυτά τα συστατικά ονομάζονται αιμοπετάλια. Η ασπιρίνη αναστέλλει την λειτουργία των αιμοπεταλίων και σταματά την προσκόλλησή τους στην πλάκα. Αυτό μειώνει την πιθανότητα ρήξης της πλάκας και απόσπασης τμημάτων της που θα προκαλέσουν εμβολή στον εγκέφαλο.
Μπορεί να υπάρχουν άλλες παρόμοιες φαρμακευτικές ουσίες που θα σας προσφερθούν όπως είναι η κλοπιδογρέλη (εμπορική ονομασία Plavix) ή η διπυριδαμόλη ( εμπορική ονομασία Persantin). Αυτές επίσης δρουν αραιώνοντας το αίμα και μπορεί να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό για παράδειγμα:
- Ασπιρίνη και διπυριδαμόλη.
- Ασπιρίνη και κλοπιδογρέλη.
Η ασπιρίνη ορισμένες φορές ερεθίζει το στομάχι και μπορεί να μην συνιστάται η χρήση της στην περίπτωση που έχετε ιστορικό αιμορραγίας έλκους του δωδεκαδάκτυλου ή του στομάχου. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο ιατρός σας πιθανά θα σας συνταγογραφήσει εναλλακτική φαρμακευτική ουσία όπως είναι η κλοπιδογρέλη.
Στατίνες.
Αυτές ονομάζονται έτσι λόγω του ότι αποτελούν μέλη ομάδας φαρμάκων η κατάληξη του ονόματος των οποίων είναι η λέξη «-στατίνη» ( για παράδειγμα σιμβαστατίνη, πραβαστατίνη, ροσουβαστατίνη, ατορβαστατίνη ) παρόλο που μπορεί να έχουν πολλά διαφορετικά εμπορικά ονόματα. Τα φάρμακα αυτά αναστέλλουν το ένζυμο ( ενεργός πρωτεΐνη ) που εμπλέκεται στην παραγωγή της χοληστερόλης στο ήπαρ. Δρουν με 2 σημαντικούς τρόπους. Πρωτίστως μειώνουν την χοληστερόλη του ορού και επομένως τείνουν να μειώσουν τη δημιουργία της πλάκας και δευτερευόντως πρακτικά παρουσιάζουν την ιδιότητα να σταθεροποιούν την πλάκα.
Εάν δεν μπορείτε να ανεχτείτε τις στατίνες για οποιοδήποτε λόγο, υπάρχουν άλλες διαθέσιμες φαρμακευτικές ουσίες που είναι ικανές να ελέγξουν την αυξημένη χοληστερόλη του ορού.
Αναστολείς μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης (ΑΜΕΑ).
Τα φάρμακα αυτά ελέγχουν αρτηριακή πίεση, παρόλο που υπάρχει ποικιλία φαρμάκων διαθεσίμων για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης που δρουν με διαφορετικούς τρόπους. Οι ΑΜΕΑ ( συχνά το όνομά τους καταλήγει σε «-πρίλη» για παράδειγμα λισινοπρίλη, εναλαπρίλη, ραμιπρίλη, περινδοπρίλη ) έχουν ορισμένες σημαντικές ιδιότητες. Όχι μόνον μειώνουν την αρτηριακή πίεση αλλά παρουσιάζουν την ιδιότητα να σταθεροποιούν την πλάκα.
Εάν δεν μπορείτε να ανεχθείτε τους ΑΜΕΑ για οποιοδήποτε λόγο υπάρχουν διαθέσιμες άλλες φαρμακευτικές ουσίες που είναι ικανές να ελέγξουν την υπέρταση.
Παρεμβάσεις.
Η «βέλτιστη φαρμακευτική θεραπεία» όπως αυτή περιγράφεται ανωτέρω, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των παραγόντων κινδύνου μπορεί να συνιστά επαρκή αντιμετώπιση για την αγγειακή νόσο των καρωτίδων στην περίπτωση που αυτή δεν έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό. Στην περίπτωση ωστόσο που η αθηρωματική πλάκα έχει προκαλέσει στένωση περίπου 70% (καταλείποντας ελεύθερο αυλό περίπου 30 %), είναι πιθανόν ότι απαιτείται επιπρόσθετη θεραπεία ώστε να προληφθεί αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τα στοιχεία που υποστηρίζουν αυτήν την άποψη προέρχονται από αριθμό μελετών που παρουσίασαν τα αποτελέσματα τους στην αρχή της δεκαετίας του 1990.
Στην περίπτωση που η στένωση στην καρωτίδα αρτηρία είναι μεγαλύτερη από 70%, τότε βρίσκεστε σε σημαντικό κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο η περαιτέρω TIA. Για ορισμένους, ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου μπορεί να είναι έως και 30% ( περίπου 1 στους 3 ) εντός 3 ετών μετά τη διάγνωση. Στην περίπτωση αυτή, θα χρειαστεί να υποβληθείτε σε τεχνική που διενεργείται για τον έλεγχο της πλάκας και τη σημαντική μείωση του κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου.
Υπάρχουν 2 επιλογές παρέμβασης. Αυτές περιλαμβάνουν την χειρουργική παρέμβαση ή την ενδοαγγειακή αντιμετώπιση (που σημαίνει την αντιμετώπιση διαμέσου των αιμοφόρων αγγείων).
Χειρουργική.
Η εγχείρηση ονομάζεται ενδαρτηρεκτομή των καρωτίδων (CEA), είναι πολύ καλά δοκιμασμένη και εφαρμοσμένη, και έχει διενεργηθεί για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Περιλαμβάνει τομή στο δέρμα στην πλάγια επιφάνεια του τραχήλου για να αποκαλυφθεί η καρωτίδα αρτηρία. Η τομή έχει μήκος περίπου 7 έως 10cm και διατρέχει τον τράχηλο κατευθυνόμενη από τη γωνία της γνάθου προς το στέρνο.

Τομή στον τράχηλο και αποκάλυψη της καρωτίδας αρτηρίας στο χειρουργείο.
a: Κοινή καρωτίδα αρτηρία,
b: Έσω καρωτίδα αρτηρία,
c: Έξω καρωτίδα αρτηρία
Αφού αποκαλυφθεί η αρτηρία, κάθε άκρο της συλλαμβάνεται με λαβίδα ώστε να διακοπεί η αιματική ροή διαμέσου της αρτηρίας. Στη συνέχεια, η αρτηρία διανοίγεται και η αθηρωματική πλάκα αφαιρείται. Ορισμένες φορές απαιτείται η διενέργεια παράκαμψης ώστε να παρέχεται αιματική ροή προς τον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης καθώς η σύλληψη της καρωτίδας με την λαβίδα απολίνωσης δεν είναι καλά ανεκτή από όλους τους ασθενείς.
Η τομή που έγινε στην αρτηρία επιδιορθώνεται στη συνέχεια είτε με την συρραφή των άκρων της είτε με τη χρήση εμβαλώματος. Το εμβάλωμα συνήθως αποτελείται από συνθετικές ίνες ή σε ορισμένες περιπτώσεις από τμήμα φλέβας που έχει ληφθεί από άλλο σημείο του σώματος.

Συνθετικό υλικό από την οποία προέρχεται το εμβάλωμα που έχει συρραφεί στην καρωτίδα αρτηρία.

Ενδαρτηρεκτομή καρωτίδας με τοποθέτηση παρακαμπτηρίου μοσχεύματος και ύπαρξη εμβαλώματος στην καρωτίδα αρτηρία.
Η πληγή συγκλείεται είτε με συρραφή της κάτω από το δέρμα με απορροφούμενα ράμματα είτε με μεταλλικά κλιπς που θα χρειαστούν αφαίρεση περίπου 5 ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση.
Η επέμβαση συνήθως διενεργείται υπό γενική αναισθησία όμως μπορεί να διενεργηθεί υπό τοπική αναισθησία ( ο αναισθησιολόγος θα χορηγήσει τοπικό αναισθητικό στο δέρμα του τραχήλου ώστε να αναισθητοποιηθεί και θα ακολουθήσει η καταστολή σας).
Συνηθέστερα, θα χρειαστεί βραχεία παραμονή σας στη μονάδα αυξημένης φροντίδας ( 24 ώρες ) και οι περισσότεροι θα λάβουν εξιτήριο μέσα σε 2 έως 4 ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση.